- Σίμοντς, νόσος του-
- (Ιατρ.). Ασθένεια που οφείλεται στην παύση της ορμονικής λειτουργίας του πρόσθιου λοβού της υπόφυσης. Παρουσιάζεται πιο συχνά στις γυναίκες παρά στους άντρες, κατά προτίμηση ανάμεσα στα τριάντα και τα σαράντα τους χρόνια. Τα κύρια συμπτώματα είναι προοδευτική απώλεια βάρους (υποφυσιακή καχεξία) καταβολή δυνάμεων, εξαφάνιση της έμμηνης ρύσης, ατροφία του δέρματος με πτώση των τριχών, απόλυτη έλλειψη πείνας, ελάττωση της θερμοκρασίας του σώματος και της αρτηριακής πίεσης, βαριά ψυχική κατάθλιψη. Η πάθηση αυτή συγγενεύει στενά με μια ψυχική ασθένεια που προσβάλλει σχεδόν αποκλειστικά τις γυναίκες, δηλαδή με την ψυχογενή ανορεξία, που οδηγεί στον προοδευτικό περιορισμό της διατροφής.
Dictionary of Greek. 2013.